Zakład obuwniczy Carina - od powstania do upadku. Zobaczcie na archiwalnych zdjęciach, jak kiedyś wyglądała fabryka obuwia w Gubinie

W 1951 roku obiekty po fabryce Wolfa zostają wydzierżawione Państwowym Zakładom Zbożowym, a w 1956 roku zostały przydzielone nowo powstałym Gubińskim Zakładom Obuwia i Odzieży w Budowie. Nazwa zmienia się na przestrzeni lat. Od roku 1973 - Lubuskie Zakłady Przemysłu Skórzanego “Carina”. Po transformacji ustrojowej zakład ogłosił upadłość w sierpniu 1997 roku.

W kwietniu 2001 roku obiekty fabryki zostały sprzedane firmie "Magnum" z Gorzowa Wlkp. Jednak do dziś budynków nie udało się zagospodarować. Rozebrano stołówkę zakładową i na jej miejscu stanęła stacja benzynowa Shell, otwarta w 2006 roku. Rozebrano także część obiektów zakładu niewpisanych na listę obiektów objętych ochroną konserwatora zabytków.

W sąsiedztwie dawnej "Cariny", na terenie boiska sportowego, w 2007 roku otwarto market "Tesco" (też już nie istnieje), a na terenie dawnego parkingu zakładowego, wcześniej parku z ławkami, stanęła w grudniu 1997 roku restauracja McDonald's. W kwietniu 2017 roku w miejscu dawnych warsztatów szkolnych i przychodni zakładowej zbudowano market budowlany Bricomarché.

Likwidacja była dla gubińskiego rynku pracy największym ciosem. W latach swego rozkwitu zakład zatrudniał 2 tysiące osób. W chwili upadku straciło pracę kilkuset pracowników z miasta i gminy. Nic dziwnego, że losy "Cariny" nadal budzą zainteresowanie i nostalgię.

W połowie lat 50-tych i dla Gubina władze miejskie wystąpiły z wnioskiem o utworzenie zakładu obuwniczego w pomieszczeniach przedwojennej fabryki sukna, zwanej w skrócie fabryką Wolfa. Po wykonaniu prac adaptacyjnych już w marcu 1957 r. uruchomiono pierwszy oddział produkcyjny, który mieścił się w pomieszczeniach zajmowanych później przez ZPO "Goflan".

Rozpoczęto od produkcji damskiego obuwia tekstylnego. Pierwszym modelem były "gdynki". Przez 10 miesięcy pierwszego roku produkcji wytworzono prawie 400 tys. par butów. Załoga liczyła wówczas 300 osób.

- Mimo że na wiele lat do zakładu przylgnęła lekceważąca nazwa "kapciarnia", fabryka już w pierwszym roku istnienia stała się wiodącym zakładem przemysłowym Gubina, motorem jego rozwoju - mówi Stefan Pilaczyński ze Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gubińskiej. - I funkcję tę pełniła przez następnych 40 lat - aż do upadku.

Lata 70. W tym czasie, gdy dyrektorami Cariny byli Leszek Świłła oraz Jerzy Opara, wzrosła dyscyplina produkcyjna i technologiczna. Do zakładu trafiły i najnowocześniejsze - kupowane za granicą - maszyny. Przedsiębiorstwo z popularnej "kapciami" stało się wysoce specjalistycznym zakładem produkującym obuwie poszukiwane na rynku, rozwinął się eksport.

Wskaźnik reklamacji spadł niemal do zera. Produkt "Cariny" został uznany za jakościowo najlepszy spośród wszystkich wytwórców obuwia klejonego. Zakład stał się największym producentem obuwia dziecięcego w kraju.

Fabryka dobrze radziła sobie przez kilka ładnych lat. Aż do transformacji ustrojowej w 1989 roku. Był to początek końca gubińskiej Cariny. Warunki systemowe i siła warunków zewnętrznych, jak m. in. utrata rynku wschodniego i rozpad krajowego, nieuczciwy, niekontrolowany przez nikogo import z krajów azjatyckich, sezonowość sprzedaży, zatory finansowe, drogie kredyty, brak możliwości konkurowania z tzw. szarą strefą - wszystko to sprawiło, że w sierpniu 1997 r. Lubuskie Zakłady Przemysłu Skórzanego "Carina" zostały postawione w stan upadłości. Odeszli ostatni pracownicy (ponad 600 osób). Największy gubiński zakład pracy przestał istnieć.

Po gubińskim zakładzie wciąż zostało kilka zrujnowanych budynków, a nazwę Carina obecnie możemy spotkać tylko przy miejskim klubie piłkarskim. Przez lata pojawiały się plotki, że budynki przy byłym Tesco zostaną zagospodarowane. Pojawiali się inwestorzy, którzy mieli ambitne plany. Mówiło się o dużej galerii handlowej, która ostatecznie nie powstała. Te budynki, której jeszcze stoją, to niszczeją i czekają albo ktoś je uratuje, albo padną...

Informacje i zdjęcia wraz z opisami zaczerpnięte zostały z książki autorstwa Stefana Pilaczyńskiego "Zakład Obuwia w Gubinie 1956-1997"

CZYTAJ RÓWNIEŻ: